Sammanfattning
Daglege rutinar i sjukeheim er omdiskutert. Er rutinane eit hinder for individet i sjukeheimen,
eller kan dei representere eit gode? Artikkelen syner korleis rutinar i sjukeheim er pragmatiske med
det at dei sikrar at arbeidet blir gjort og at bebuarane set pris på tryggleiken dei faste rammene gjev.
Artikkelen byggjer på ein etnografisk studie i to sjukeheimar, og diskuterer rutinane si tyding i lys av
makt. Innarbeidde rutinar vert belyst med omgrepet strukturmakt, der rutinane representerer
forholdsvis faste relasjonar. I nokre tilfelle tek den enkelte pleiar initiativ til å endre rutinane, noko
som vert belyst med omgrepet viljesmakt som er lokalisert hjå den enkelte aktør. Fleksibilitet i
rutinane er likevel ei utfordring, og pleiarane kan erfare å hamne i ein skvis mellom kravet om
standardisering versus kravet om individualisering.